Na Zamku

Na zamku w Baranowie Sandomierskim można spędzić noc. I można liczyć, na spotkanie z Białą Damą. I można, co do Damy – zawieźć się. Mimo iż w zbrojowni spoczywają doczesne jej szczątki, duch najwyraźniej zabawia się,  gdzie indziej.

Zespół zamkowo-parkowy usytuowany jest na skraju miasta, przy starej przeprawie promowej przez Wisłę. Zamek został wzniesiony pod koniec XVI wieku z cegły, z dodatkiem kamienia czerwonego i piaskowca oraz wapienia pińczowskiego do detali architektonicznych i dekoracji. Ze względu na podobieństwa nazywany  jest Małym Wawelem. 

 

 

Naroża zdobią cztery okrągłe baszty, środek elewacji zdobi ryzalitowo wysunięta prostokątna wieża. Wieża z zegarem słonecznym, autorstwa Tadeusza Przypkowskiego. Przy okazji -polecam Państwowe Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie specjalizujące się głównie w prezentacji zegarów słonecznych i przyrządów astronomicznych.

Brama wejściowa prowadzi  po  kilkunastu stopniach na czworoboczny dziedziniec, otoczony z trzech stron arkadowymi krużgankami. Dwie kondygnacje kolumnowych arkad wspartych na ozdobionych maszkaronami cokołach i dwubiegowa piękna  klatka schodowa z dziedzińcem należą do najznakomitszych dzieł Santi Gucciego. W kaplicy zamkowej witraże zaprojektowane zostały przez Józefa Mehoffera.

Zamek miał burzliwą przeszłość. Wielokrotnie zmieniał właścicieli. Był przebudowywany, rozbudowywany. Dwukrotnie płonął. W czasie II wojny światowej został znacznie zdewastowany.

Standard pokoi  gościnnych  nie dopowiada ilości przyznanych im dawno temu, gwiazdek. Lata tzw świetności mają już za sobą.  A ilość zamieszkujących tam komarów jest niepoliczalna ! Czy warto – oceńcie Sami:)