To be

O lawendzie tu było kiedyś. Jest to mój ulubiony temat fotkowy. Więc będzie, jako ten bumerang  - wracał !

A dziś pretekst banalny mnie skłonił - bo listopad, bo po lawendzie ani śladu. A miło jest wspominać, że lato było i odliczać czas do – będzie. Strasznie dużo tego

‘być” :)

A lawenda jest wspomnieniem miejsca, w którym byłam dwa razy. I pewnie trzeci raz  nie będę. Bo, gdy usłyszałam o Lawendowym polu (nazwa na wyrost) ucieszyłam się, że nareszcie ktoś hoduje lawendę u nas. Teraz po kilku latach, takich miejsc jest więcej. I słowo Wam daję, że nie trzeba szukać lawendy w Chorwacji czy we Francji.  Późnym latem warto wybrać się na takie poszukiwania.

Lawendę wykorzystuje się głównie do produkcji kosmetyków. Ale jadłam powidła lawendowe – paskudztwo o smaku mydła, piłam syrop – smaczny, gęsty i bardzo słodki. Woda lawendowa cudownie chłodzi w upały, a bukiety z suszonego kwiecia odganiają muchy i mole. Ale nade wszystko nie ma chyba osoby, która nie lubiłaby jej zapachu:) I tego się trzymajmy !  Wszak nie wszystko trzeba smakować, wystarczy podziwiać (i wąchać :)

A zapomniałabym. Piłam wino lawendowe. Uch. Zepsuło się szybko w butelce. I pomimo zapewnień autorki – było paskudne. 

A za oknem wiatr zdjął już drzewom wszystkie liście. Znikły kolory. No, nie wszystkie (na szczęście). Pada. Ale najgorszy jest chyba fakt, że dzień jest – krótki.   

Żeby krótki był cały czas, to może jakoś przywyklibyśmy. A tak  - nie da się.

 

I mimo wszystko, miłego listopadowania życzę !